Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1339

 — Śmiało, śmiało, odważny lwie.
 — Ciszej, panie — rzekł Entraguet — nie lżyj człowieka, który się będzie bił do ostatniego tchu.
 — I który żyje jeszcze, krzyknął Livarot.
 W tym czasie, gdy nikt się niespodziewał Livarot powstał nagle, przybiegł i sztylet swój utopił pomiędzy ramionami Maugirona.
 — Jezus! Marya! zginąłem.
 Livarot upadł omdlały, wysilenie resztę mu, sił odjęło.
 — Panie Quelus — rzekł Entraguet, zniżając szpadę — jesteś walecznym, poddaj się, daruję ci życie.
 — Ja się mam poddać!... wszak jeszcze stoję.
 — Jesteś pokaleczony, a ja zdrów i cały.
 — Niech żyje król!... — zawołał Quelus — jeszcze mam szpadę.
 I rzucił się na Eentragueta, który spiesznie odparł natarcie.
 — Nie, nie masz jej — rzekł Entraguet, ręką chwytając ostrze szpady przeciwnika.
 Wykręcił rękę Quelusa, a ten szpadę wypuścił.
 Entraguet tylko sobie palce u ręki skaleczył.
 — Szpady! szpady! — wołał Quelus.