Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1341

racyusz po walce, która losy Rzymu rozstrzygnęła.
 Chicot przybiegł i podniósł Quelusa, który dziewiętnastu ranami krew sączył.
 Ruch ożywił go.
 Otworzył oczy.
 — Na honor — rzekł — jam nie winien śmierci Bussego.
 — Wierzę ci — odpowiedział Entraguet rozczulony.
 — Uciekaj — rzekł Quelus — król ci nie przebaczy.
 — A ja cię nie opuszczę, choćby mię czekało rusztowanie — odpowiedział Entraguet.
 — Uciekaj — mówił Chicot — i nie kuś Boga. Cudem ocaliłeś życie i dwa razy nie probuj.
 Entraguet zbliżył się do Ribeiraca, który jeszcze oddychał.
 — I cóż? — zapytał.
 — Zwyciężyliśmy — odpowiedział cicho Entraguet, aby nie obrażać Quelusa.
 — Dzięki ci — rzekł Riberac i omdlał.
 Entraguet podnosił szpady swoich towarzyszy.
 — Dobij mię — rzekł Quelus — albo broń powróć.
 — Oto ją masz, panie hrabio — odpowie-