Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1347

 Słowa Saint-Luca objaśniły króla i przypomniały mu przysługę, z jaką się brat jego oświadczał.
 Wzrok jego spotkał się ze spojrzeniem księcia i nie było wątpliwości, że się zrozumieli.
 — Czy wiesz, Najjaśniejszy panie, co teraz powiedzą?... — mówił Saint-Luc. Oto jeżeli zwyciężą, powiedzą, że zwyciężyli, bo nie było Bussego.
 — A kto to powie?... — zapytał król.
 — Wszyscy — odezwał się Crillon, mieszając się jak zwykle do rozmowy.
 — Nie, tego nie powiedzą — odpowiedział król — bo ty mi wskażesz zabójcę.
 W tej chwili, książę Andegaweński odwrócił się.
 — Wskażę — rzekł Saint-Luc — bo pragnę Waszą królewską mość uwolnić od winy.
 — A więc powiedz.
 Książę zatrzymał się i czekał spokojnie.
 Crillon stał za nim i kiwał głową.
 — Najjaśniejszy panie — zabrał głos Saint-Luc — tej nocy zrobiono na Bussego zasadzkę. Kiedy udał się do kobiety, która go kochała, mąż uwiadomiony przez zdrajcę przyszedł z mordercami. Mówię z mordercami,