Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1348

bo ich pełno było w domu, na dziedzińcu i na ulicy.
 Gdyby nie było ciemno w pokoju króla, możnaby było widzieć jak książę zbladł.
 — Bussy bronił się jak lew, lecz liczba przemogła i...
 — I zginął — dodał król — a zginął słusznie, i mścić się nie myślę za uwodziciela.
 — Jeszcze nie skończyłem, Najjaśniejszy panie — odparł Saint-Luc. Nieszczęśliwy broniąc się przez pół godziny w pokoju, ocalił się raniony; trzeba mu było dać pomoc i ja ją przynieść pragnąłem, ale mię związano i zatkano usta. Nieszczęście, że mi nie odjęto wzroku, jak już morzę odjęto. Widziałem więc, Najjaśniejszy panie, jak się zawiesił u kraty żelaznej, słyszałem jak dwóch przyjaciół wzywał pomocy. I cóż Najjaśniejszy panie, to okropna mówić, jeden kazał dać ognia, a drugi wystrzelił.
 Crillon ścisnął pięści i brwi zmarszczył.
 — A znasz mordercę?... zapytał król pomimowoli wzruszony.
 — Znam — odpowiedział Saint-Luc.
 I zwróciwszy się ku księciu — rzekł z po gardą:
 — Książę jest tym mordercą, książę tym przyjacielem.