Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/14

wrze, a w pałacu Montmorency tembardziej spodziewać się go nie było można.
 Król i królowa Nawarry, schronieni w Bearn widoczną tworzyli opozycyę, stojąc na czele hugonotów.
 I książę Andegaweński należał do opozycyi, ale tajemnie i cicho, stojąc zawsze w tyle i popychając tych, których nie uleczył przykład La Molaa Coconnasa.
 Dworzanie jego żyli w nieporozumieniu z dworzanami króla, co po dwa, albo trzy razy na miesiąc sprowadzało krwawe spotkania, z których nie jeden wyszedł ciężko raniony, albo pozostał na placu.
 Co do Katarzyny, ta stanęła u celu swych życzeń.
 Najukochańszy jej syn wstąpił na tron, którego dlań, albo raczej dla siebie tyle pragnęła; rządziła w jego imieniu, pozornie wyrzekając się świata i myśląc tylko o niebie.
 Saint-Luc niespokojny, że nikt z famili królewskiej nie przybywa, starał się uspakajać swojego teścia nie pomału tem udręczonego.
 Przekonany, jak wszyscy o względach króla dla zięcia, liczył on, że jego córka łaski, a nie gniew króla zaślubi.
 Saint-Luc starał się natchnąć weń pewność,