Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/150

 — Pracowałem wiele — mówił dalej młody lekarz — lecz dotąd mało mam pacyentów. Nazywają mię jak powiedziałem Remy le Haudouin, Remy imię ze chrztu, Haudouin, bom się urodził w Nanteuil le Haudouin. Siedm albo ośm dni temu, pewien jegomość poza arsenałem został okropnie pchnięty nożem; ja zeszyłem mu skórę i uporządkowałem wnętrzności. Temu zapewne przypisać muszę, że wczorajszej nocy fletowy obudził mię głosik.
 — Kobiecy! — zawołał Bussy.
 — Tak; ale nie uprzedzaj się, panie hrabio, bo chociaż ubogi, umiem poznać, że to był głos służącej.
 — I cóż uczyniłeś?
 — Wstałem i otworzyłem, lecz zaledwie słowo mogłem wyrzec, małe ale nie delikatne rączki, zawiązały mi oczy.
 — Nic nie mówiąc? — zapytał Bussy.
 — Tylko tyle: Pójdź pan, oto nagroda, niechciej wiedzieć kto jestem.
 — I cóż to była za nagroda?
 — Sakiewka pełna pistolów, którą mi do ręki wsunęła.
 — I cóż na to odpowiedziałeś?
 — Że jestem gotów iść za moją piękną przewodniczką. Nie widziałem, czy piękna, czy brzyd-