Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/161

 — I dostać się doń — dodał Remy.
 — Mniejsza o to — rzekł Bussy — mam zawsze środek, chociaż czasem mniej bezpieczny.
 — Jaki?
 — Moja szpada.
 — To czyni mi nadzieję, ze długo przy panu zostanę.
 — Bądź o to spokojnym, mój drogi; zdaje mi się, że cię znam od lat dwudziestu i nie mógłbym obejść się bez ciebie.
 Przyjemna postać młodego lekarza rozjaśniła się pod wpływem radości.
 — A więc — rzekł — tak się rozdzielamy: pan jedziesz na polowanie, ja idę na na ulicę Beautrellis, aby z tamtąd ów dom odszukać.
 — To byłoby przyjemnie, żeby każdy z nas z czemsiś powrócił.
 Bussy i Haudouin rozeszli się jak dwaj przyjaciele.
 W rzeczy samej, wielkie było polowanie w lasku Vincennes przy objęciu obowiązków wielkiego łowczego, przez pana Brian de Monsoreau.
 Nabożna processya towarzysząca pokutującemu królowi, nie była pewną, czy Henryk będzie obecny, bo w czasie takiego nabożeństwa, często król nie tylko nie wychodził z Luwru, ale nawet zamykał się w klasztorze.