Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/172

rzonem czołom — mój Bussy, co znaczą te żarty?
 — To znaczy, że dla Waszej książęcej mości porywa na swego czarnego konia kobiety i żeby nie krzyczały, usta im ręką zatyka.
 Książę zmarszczył brwi, ścisnął pięści, zbladł i puścił konia galopem.
 — Hal ha!... — mówił Antraguet — wyborny żarcik.
 — Tem lepszy, że nic dla wszystkich za żart uchodzi — dodał Livaret.
 — Zdaje mi się, że go porządnie kolnąłem, zakończył Bussy.
 Po chwili, słychać było głos księcia Andegaweńskiego, który wołał:
 — Bussy! Bussy!
 — Jestem na usługi Waszej książęcej mości — rzekł Bussy nadbiegając.
 Zastał księcia uśmiechającego się.
 — Wasza książęca mość raczy mi przebaczyć, bo to co powiedziałem, był żart.
 — Nie Bussy, ja tego za żart nie wziąłem.
 — Tem gorzej; byłbym rozśmieszył księcia, który śmiać się nie lubi.
 — I owszem, w tej chwili się śmieję a to z tego, że bronisz fałszu, abyś się prawdy dowiedział.