Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/174

 — Jest dla ciebie.
 — Bynajmniej: na to, abym Waszą książęcą mość kochał.
 — Kiedy tak, to masz zrobić to, cobyś zrobił dla samego siebie.
 — Może Wasza książęca mość chcesz, abym za niego kochał się, dla przekonania tej piękności?... najchętniej.
 — Idzie tu o to mój drogi, czy kto się w niej nie kocha.
 — To się wszystko wyjaśni z czasem.
 — Właśnie chcę wiedzieć, co to za mężczyzna bywa u niej.
 — A więc jest i mężczyzna?
 — Właśnie tego się lękam.
 — Kochanek, czy mąż?
 — Przynajmniej zazdrosny.
 — Tem lepiej, Mości książę.
 — Jakto, lepiej?
 — Podwójna korzyść.
 — Dziękuję za nią. Tymczasem, obciąłbym wiedzieć, co to za mężczyzna...
 — I mnie każesz się o tem dowiedzieć?
 — Tak, jeżeli zechcesz zrobić mi tę przysługę.
 — A Wasza książęca mość przy zawa-