Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/178

 — Wasza książęca mość wołałbyś, aby zabili którego z twoich przyjaciół.
 — Bynajmniej, ale ten przyjaciel nie jest księciem i nie ma tylu nieprzyjaciół; przy tem, przyzwyczajony do podobnych przygód, umie sobie w nich radzić.
 — Mości książę — rzekł Bussy — na twojem miejscu, wyrzekłbym się tej kobiety.
 — O!... nie.
 — Dlaczego?...
 — Za nadto jest piękna.
 — Mówisz, żeś zaledwie ją widział.
 — Dosyć, aby ocenić prześliczne blond włosy.
 — A ha!...
 — Śliczne oczy.
 — Aha!...
 — Cerę, jakiej nie widziałem i postać cudowną.
 — Rozumiem.
 — Takiej kobiety nie łatwo się wyrzec.
 — Pojmuję Waszą książęcą mość i jego położenie mnie boli.
 Książę spojrzał na Bussego z boku.
 — Żartujesz.
 — Nie, i na dowód tego, gotów jestem dzisiejszej nocy udać się tam.