Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/179

 — Więc się namyślisz?...
 — Tylko Grzegorz XIII-ty nieporuszony jest w zdaniu; powiedz Mości książę, co mam czynić.
 — Ukryć się w pewnej odległości, którą ci oznaczę, jeżeli jaki mężczyzna wejdzie, iśc za nim, aby się przekonać, co on za jeden.
 — Tak. Ale on wchodząc, drzwi za sobą zamyka.
 — Mówiłem ci, że mam klucz.
 — Prawda; tylko boję się, ażebym za innym mężczyzną nie poszedł, i żeby klucz do innych drzwi nie nadał się.
 — Nie można się omylić. W tej bramie, po lewej stronie schody, wejdziesz na dwanaście stopni i będziesz na korytarzu.
 — Jakto. wiesz Mości książę, nigdy w tym domu nie będąc?...
 — Czyż ci nie powiedziałem, ze mam przekupioną służącą. Ona mi wszystko objaśniła.
 — Wygodnie to być księciem!... — zawołał Bussy. — Gdyby tak ja, musiałbym wszystko sam źrebić, i dom wynaleźć i schody policzyć i zmierzyć korytarz. Toby mi wiele czasu zabrało i kto wie, cobym zrobił?...
 — A zatem przystajesz?...