Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/180

 — Czy ja mogę cokolwiek Wasze, książęcej mości odmówić?... Tylko Wasza książęca mość bramę mi wskażesz.
 — Nie potrzeba. Jadąc z polowania, udamy się przez bramę Ś-go Antoniego i wskażę ci sam.
 — Wybornie, a co mam czynić, jeśli przyjdzie mężczyzna?...
 — Iść za nim, aż się dowiesz, co on za jeden.
 — To niebezpieczno; a jeśli on zatrzyma się w drodze i krótko rzecz rozwiąże?..
 — Pozwalam ci postąpić, jak ci się rzewnie podoba.
 — Więc mam pozwolenie działania jak dla siebie?...
 — Jak dla siebie samego.
 — Tak też uczynię, Mości książę.
 — Tylko ani słowa młodym paniczom.
 — Słowo honoru.
 — Ale nikt z tobą nie pójdzie?..
 — Ja sam, przysięgam.
 — A więc zgoda, powracamy koło Bastylii, pokażę bramę i klucz oddam wieczorem.
 — I zastąpię Waszą książęcą mość — zakończył Bussy.