Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/185

 — Nic nie znalazłeś?...
 — Ten dom jest niedostępny jak w dzień, tak w nocy. Błądzę pomiędzy kilkoma do siebie podobnemi.
 — Kiedy tak — rzekł Bussy — to ja jestem szczęśliwszy, mój drogi Haudouin.
 — Jakto, panie, więc i ty szukałeś?...
 — Nie, tylkom przez ulicę przejechał.
 — I poznałeś bramę?....
 — Opatrzność ma swoje ukryte i tajemnicze drogi.
 — Więc jesteś pan pewny?...
 — Nie mówię tego, ale się spodziewam.
 — A kiedyż będę mógł dowiedzieć się, że znalazłeś co szukałeś?..
 — Jutro rano.
 — Tym czasem, czy mię pan nie potrzebujesz?...
 — Nie, mój drogi.
 — Nie potrzeba, abym ci towarzyszył?...
 — Nawet niepodobna.
 — Bądź przynajmniej, panie, ostrożnym.
 — Ach!.. mój drogi, niepotrzebne zalecenie, bo dobrze mię znają.
 Bussy jadł obiad, nie myśląc wcale, jak będzie wieczerzał; następnie o ósmej wybrał najlep-