Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/187

 Tu, zatrzymał się z dwóch przyczyn: naprzód, ze wzruszenia nogi mu drżały, następnie, usłyszał głos mówiący:
 — Gertrudo, uprzedź panią, że to ja i że pragnę wejść.
 Żądanie było wyrzeczone tonem rozkazującym zapewnie nie zniosłoby odmowy; po chwili, Bussy słyszał głos służącej.
 — Przejdź pan do salonu, pani natychmiast przybędzie.
 Później posłyszał skrzyp zamykających się drzwi.
 Wtedy pomyślał o dwunastu wschodach, które Remy policzył, zrachował je z kolei i stan ą w przedsionku.
 Przypomniał sobie korytarz i troje drzwi.
 Zrobił kilka kroków wstrzymując oddech i wyciągając rękę przed siebie.
 Pierwsze drzwi, których dotknął, były te właśnie, jakiemi wszedł nieznajomy.
 Idąc dalej napotkał drugie, dotknął ich i znalazł klucz w zamku.
 Drżącą ręką zakręcił go i drzwi się otwarły.
 Pokój, do którego wszedł Bussy, ciemny był tylko z sąsiedniego przechodziło doń nieco światła.
 Odbicie tego światła padało na okno zasłonięte firanką.