Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/191

nie odprowadzisz do ojca, dlaczego mnie ukrywasz przed światem?...
 — Czyś pani zapomniała o księciu Andegaweńskim?...
 — Upewniałeś mię pan, że będąc twoją żoną, nie będę potrzebowała się lękać.
 — To jest....
 — Upewniałeś mię...
 — Ach, jeszcze muszę być ostrożnym.
 — A więc dokończ twojego dzieła i wtedy przybądź.
 — Dyano — rzekł hrabia, któremu gniew widocznie na twarz występował — Dyano, nie igraj ze świętym węzłem małżeństwa. Usłuchaj rady jaką ci daję!
 — Spraw pan, abym miała zaufanie w mężu a będę szanować małżeństwo.
 — Sądzę, że mojem postępowaniem zasłużyłem na zaufanie.
 — A ja sądzę, że pan nie działałeś dla mego dobra...
 — O!... tego za wiele — zawołał hrabia — jestem w moim domu, pani jesteś moją żoną i sam szatan mi nie zaprzeczy własności...
 Bussy dotknął ręką szpady i krok naprzód postąpił; lecz Dyana nie dała mu czasu ukazania się.