Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/205

zapraszał; lecz ponieważ książę miał w tym udział, niepodobna go było obrażać.
 Udaliśmy się na tę uroczystość... Pan do Monsoreau przyjął nas, jakby nic nie zaszło; jego obejście względem mnie było tak obojętne, że ani grzecznością, ani zawiścią nie odróżniał mię od innych kobiet.
 Wcale inne było postępowanie księcia Andegaweńskiego.
 Ujrzawszy mnie, wlepił wzrok i na chwilę go nie spuścił.
 Czułam się onieśmieloną pod tem spojrzeniem i nic nie mówiąc ojcu, prosiłam, aby jak najwcześniej opuścić zabawę.
 W trzy dni potem, pan de Monsoreau przybył do Meridor, ujrzałam go zdaleka i schroniłam się do mego pokoju.
 Bałam się, aby ojciec nie kazał mię przywołać.
 W pół godziny pan de Monsoreau wyjechał, a ojciec nic mi nawet nie mówił o jego odwiedzinach, tylko zauważyłam, że był smutniejszy niż zwykle.
 Kilka dni upłynęło.
 Właśnie powracałam z przechadzki, gdy powiedziano mi, że pan de Monsoreau jest u ojca, że