Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/211

mówił zamaskowany mężczyzna, zapukaj tylko we drzwi, a czuwający w przedpokoju stawi się na twoje rozkazy.
 Ta pozorna grzeczność domyślać się kazała, że strzeżone jesteśmy.
 Zamaskowany mężczyzna ukłonił się i wyszedł, słyszałyśmy jak drzwi za sobą na podwójny spust zamknął.
 Zostałyśmy same, patrzałyśmy nieruchome na dwa kandelabry, które oświetlały stół jadalny.
 Gertruda pierwsza chciała przemówić, ale dałam jej znak aby milczała, z obawy, czy nas kto nie podsłuchuje.
 Drzwi pokoju przeznaczonego dla Gertrudy były otwarte; przyszła nam chęć zobaczyć go i na palcach, z kandelabrem w ręku, weszłyśmy tam...
 Był to obszerny pokój, przeznaczony, jakby na garderobę i dopełnienie sypialnego.
 Drzwi były równoległe drzwiom pokoju pierwszego.
 Przy tych drzwiach, równie jak przy pierwszych, był młotek metalowy pięknej roboty; obydwa zdawały mi się dziełem Benvenuta Cellini.
 Rzecz widoczna, że oboje drzwi do tego samego wychodziły przedpokoju.