Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/214

rach, wszystko w około było spokojne i najmniejszy szelest nie przerywał ciszy.
 Dzień zajaśniał; dzień, który krajobrazowi odjąwszy nocną ponurość, utwierdził mię tylko w obawie.
 Ucieczka była niepodobny bez pomocy z zewnątrz, a tej któż mógł udzielić?
 Około dziewiątej, zapukano do drzwi, przeszłam do pokoju Gertrudy, a jej kazałam otworzyć.
 Byli to wczorajsi służący; wynieśli wieczerzę nietkniętą, a przynieśli śniadanie.
 Gertruda zadała im kilka pytań, na które nie odpowiedzieli.
 Wyszłam wtedy.
 Pobyt w zamku de Beaugé i uszanowanie, jakiem nas otoczono, wszystko mi tłomaczyły.
 Książę Andegaweński widział mię na balu danym przez pana de Monsoreau, książę zakochał się we mnie; mój ojciec dowiedział się o tem i chciał mię usunąć, ale zdradzony, bądź przez wiarołomnego sługę, bądź przez nieszczęśliwy przypadek, zawiódł się w swoich nadziejach, a ja wpadłam w ręce człowieka, którego on chciał uniknąć.