Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/23

po bratersku nienawidził księcia Andegaweńskiego.
 Chociaż nie rzekł słowa, ale widziano jak pobladł.
 — Panowie! — drżącym głosem odezwał się Saint-Luc — oszczędzajcie moich biesiadników i nie mieszajcie zabawy.
 Wyrazy te inny bieg nadały myślom Henryka.
 — Tak — rzecze — nie mieszajcie panowie zabawy.
 I pomusnął wąsa z szyderczym wyrazem, który nie uszedł oka pana młodego.
 — Patrzcie — zawołał Schomberg — Bussy teraz jest w przyjaźni z panem de Brissac.
 — Dlaczego? — zapytał Maugiron.
 — Bo Saint-Luc go broni.
 — Cóż u licha! alboż na tym świecie nie dosyć bronić siebie, krewnych i przyjaciół?
 — Panowie! — odezwał się Saint-Luc — pan de Bussy nie jest mi krewnym, ani przyjacielem, lecz gościem!...
 Król groźnie spojrzał na pana de Saint-Luc.
 — Prócz tego — dodał strwożony spojrzeniem króla — ja go bynajmniej nie bronię.
 Bussy z powagą zbliżał się, mając powitać