Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/247

 Châtre leżało o dziesięć mil od zamku Meridor, na drodze do Paryża.
 — Panie — rzekłam — towarzyszę ci ale w Châtre, zrobimy układy.
 Pozorne posłuszeństwo nie uspakajało mnie, lecz że nie miałam prawa wyboru i uchodziłam przed księciem Andegaweńskim, jechałam tedy w milczeniu.
 O świcie przybyliśmy do Châtre, lecz zamiast udać się do wsi, skierowaliśmy do samotnego domku.
 Zatrzymałam konia.
 — Gdzie jedziemy? — zapytałam.
 — Słuchaj pani — mówił hrabia — poznałem twoję roztropność i do niej się odwołuję. Czy możemy przed potężnym uciekając księciem, stawać w zwyczajnym zajeździe i narażać się na odkrycie? Jednego człowieka snadno przekupić, ale nie wieś całą.
 Usprawiedliwienie hrabiego było dostateczne.
 — Dobrze — odpowiedziałam — jedźmy.
 Puszyliśmy.
 Oczekiwano nas, jeden ze służących wyprzedził orszak, aby przygotować ciepły pokój i wygodne posłanie.