Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/249

 — Niestety! — rzekł Bussy — jeżeli to list pani ojca, to jest bardzo jasny.
 — Jego, powątpiewać nie mogę...
 Trzykroć go przeczytałam, zanim cokolwiek postanowiłam.
 Nakoniec, przywołałam hrabiego.
 Wszedł zaraz, co mię przekonało, że czekał za drzwiami.
 Trzymałam list w ręku.
 — I cóż — rzekł — czytałaś pani?
 — Tak — odpowiedziałam.
 — Czy jeszcze pani wątpisz o mojem poświęceniu i szacunku?
 — Wątpiłam, dopóki ten list mnie nie upewnił. Teraz, przypuśćmy, że ulegnę życzeniom ojca, co postanowisz?
 — Myślę zawieźć panią do Paryża, gdzie najłatwiej się ukryć.
 — A mój ojciec?
 — Jak tylko minie niebezpieczeństwo, baron się ukaże.
 — Dobrze panie, jestem gotowa przyjąć twoje poświęcenie, pod warunkami, jakie sam podyktujesz.
 — Ja żadnych nie dyktuję — odpowiedział hrabia — chcę panią ocalić jedynie.