Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/250

 — A więc, powiem panu, że pańskie poświęcenie przyjmuję pod trzema warunkami.
 — Mów pani.
 — Naprzód, Gertruda będzie mi powróconą.
 — Jest tutaj — odrzekł hrabia.
 — Pojedziemy do Paryża nie razem.
 — Właśnie to samo miałem pani zaproponować.
 — Nakoniec, ślub nasz odbędzie się w obecności ojca mojego.
 — Jest to najgorętszem mojem pragnieniem, ażeby zyskać jego błogosławieństwo.
 Osłupiałam.
 Sądziłam, że napotkam jaką trudność, a hrabia na wszystko przystawał.
 — Teraz pozwolisz pani — mówił pan de Monsoreau — że jej rady udzielę.
 — Słucham.
 — Abyś jechała tylko w nocy.
 — Bardzo chętnie.
 — Pozwolisz wybierać miejsca odpoczynku i kierunek drogi; wszelkich środków użyję ażeby uniknąć księcia Andegaweńskiego.
 — Jeżeli mię pan kochasz jak mówisz, zatem interes to nasz wspólny: przystaję na wszystko co powiedziałeś.