Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/258

także, abym na te zasłużył, ale książę nie chce być dla mnie niewdzięcznym.
 We wszystkich odpowiedziach widać było coś złośliwego.
 Milczałam więc przez chwilę.
 — Czy mi wolno pisać do ojca? — zapytałam.
 — Zapewne; ale pomyśl pani, że listy mogą być przejęte.
 — A czy mogę wychodzić?...
 — Wszystko pani wolno; ale poważam się uczynić uwagę, że możesz być dostrzeżoną.
 — Przynajmnej w niedzielę mszy mogę wysłuchać?...
 — Lepiej, żebyś jej. pani nie słuchała, jeżeli zaś chcesz koniecznie, to tylko w kościele Ś-tej Katarzyny.
 — Gdzie ten kościół?..
 — Na prost pani mieszkania, z drugiej strony ulicy.
 — Dziękuję.
 I znowu milczenie.
 — Czekam pani pozwolenia, kiedy mogę ją odwiedzić — rzekł hrabia.
 — Alboż go pan potrzebujesz?
 — Tak, zaiste!.. dotąd jestem jeszcze obcym dla pani.
 — Alboż nie masz klucza od domu?...