Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/277

 — Zdumione mówiłyśmy: co to za człowiek i jak wszedł?
 Wkrótce stąpanie dało się słyszeć; ukazał się mężczyzna chwiejący, wyciągnął rękę i upadł z głuchym jękiem na pierwszych stopniach schodów.
 Widocznie, że ten mężczyzna, szukający schronienia, korzystał z otworzonych drzwi przez księcia Andegaweńskiego.
 Obawiać się go nie miałyśmy potrzeby, bo on to naszej potrzebował pomocy.
 — Światła! rzekłam do Gertrudy.
 Nie omyliłyśmy się, byłeś pan omdlały.
 Widziałyśmy jak pan broniłeś się i jako waleczny, zasługiwałeś na opiekę.
 W jednej chwili, wniosłyśmy cię do pokoju i położyły na łóżku.
 Ciągle byłeś omdlały a pomoc chirurga była konieczna.
 Gertruda przypomniała sobie, że słyszała o cudownej kuracyi lekarza z ulicy Beautrellis.
 — Ten człowiek może nas zdradzić, rzekłam.
 — Bądź pani spokojną, mam na to sposób.
 — Jest to odważna i rozsądna dziewczyna — mówiła po chwili przestanku Dyana.
 Powierzam się jej zupełnie.