Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/281

stał napadnięty przez pięciu kawalerów, pomiędzy którymi byli panowie d’Epernon i Quelus.
 Słyszałam dwa te nazwiska i powtórzyłam.
 — Tak, tak — rzekł hrabia — słyszałem o tem; klucz dorobiony! tego się nie spodziewałem!
 — Czy nie można zmienić zamku?... — zapytałam.
 — Dorobią nowy — o dpowiedział hrabia.
 — Przybić zasuwy.
 — Przyjdą w dziesięciu i wyważą.
 — A ten wypadek, co panu miał dać prze wagę nad księciem?
 — Opóźniony.
 Zamilkłam, zimny pot wystąpił mi na czoło bo widziałam, że nie ma innego środka, jak tylko zostać żoną hrabiego.
 — Panie — rzekłam — książę przyrzekł czekać do środy, ja proszę cię o zwłokę do wtorku.
 — Dobrze więc, będę w tym dniu — odpowiedział hrabia.
 I nie rzekłszy słowa więcej, wyszedł.
 Ścigałam go oczyma; zamiast odejść, poszedł pod pałac Tournelles i widać postanowił czuwać nademną przez noc całą.