Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/314

 — Z takiej odrobiny trudno jest coś poznać.
 — Gdybym wiedział, ze nie będziesz miał mowy — rzekł Chicot, prosiłbym, abyś zemną owego wina spróbował.
 — Chyba dla twojej przyjemności.
 — Niech i tak będzie.
 I nalał mu pół szklanki.
 Gorenflot podniósł ją do ust z uszanowaniem i smakował z przejęciem.
 — To lepsze, zaręczam ci, rzekł.
 Chyba masz stosunki z gospodarzom.
 — Znawca prawdziwy za pierwszym łykiem powinien poznać gatunek wina i jego lata.
 — Bardzo byłbym ciekawy wiedzieć datę tego wina.
 — Nic łatwiejszego — odparł Grenflot przyciągając szklanicę, nalej mi jeszcze kilka kropel, a powiem cl.
 Chicot napełnił trzy czwarte szklanki, a zakonnik wychylił ją zwolna, lecz całą.
 — „1651 — rzekł stawiając szklankę.
 — Tak, tak — zawołał Klaudyusz Bonhommet, to święta prawda.
 — Bracie Gorenflot — rzekł gaskończyk — wielkie masz doświadczenie.