Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/318

szcze kawałek karpia, bo nic nie jedząc, wino może od ciebie załatać. „Merum sobrio małe olet”.
 — Masz słuszność, nic pomyślałem o tem.
 Ponieważ w tej chwili zdjęto pulardę z rożna, Chicot ukrajał udko i podał Gorenflotowi.
 — Na honor — rzekł brat — smaczna rybka.
 Chicot drugie odciął dla zakonnika a sam zaczął skrzydełko ogryzać.
 — A cóż, wino będzie stało?... — rzekł wyjmując korek z trzeciej butelki.
 Rozpalony i podniecony w żołądkowych pra gniewach, Gorenflot nie miał siły oprzeć się i zjadłszy udka, piersi, a nawet ogryzłszy kości, przywołał gospodarza.
 — Panie Klaudyuszu — powiedział — okropnie jeść mi się chce i obciąłbym, abyś mi kazał zrobić jajecznicy ze słoninką.
 — Zapewne; wszak nawet już zamówiona.
 Prawda, panie Bonhommet?
 — Tak jest — odrzekł oberżysta niemający zwyczaju sprzeciwiania się gościom, osobliwie w tem, co powiększało jego dochody.
 — A więc przynieś — rzekł Gorenflot.
 — Za pięć minut — odpowiedział gospo-