Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/319

darz — i na znak dany przez Chicota spiesznie wybiegł z pokoju.
 — Ha!... — rzekł Gorenflot uderzając w stół wielką pięścią, uzbrojoną widelcem, teraz będzie dobrze.
 — A co, nie mówiłem?
 — Gdyby jajecznica już była, napiłbym się cokolwiek.
 I z okiem iskrzącem, Gorenflot wychylił ćwierć butelki.
 — Więc byłeś chory?... — zapytał Chicot.
 — Nie mój przyjacielu, ale ta przeklęta mowa zupełnie mię osłabia, od trzech dni nad nią, myślę.
 — Będzie zapewne długą?
 — Spodziewam się.
 — Powiedz z niej cokolwiek, nim podadzą, jajecznicę.
 — Cóż u licha! mowę mam mieć przy jedzeniu, gdzieżeś coś podobnego widział?
 — A! dla Boga, u króla codziennie przy stole rozprawiają.
 — Ciekawym o czem?... — zapytał Gorenflot.
 — O cnocie.
 — Takie to muszą być i mowy.
 — Dobre, wcale dobre.