Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/322

 — Ho! ho! — mówił Chicot do siebie — po mału rzeczy się rozjaśniają, ale jeszcze nie dość pijany...
 I znów napełnił szklanicę.
 — Tak — rzekł — śmierć bezbożnikowi!... wiwat msza!...
 — Wiwat msza!... — odrzekł Gorenflot, wychylając szklanicę.
 — A więc — mówił Chicot, widząc pieniądz na dłoni swego współbiesiadnika i przypominając sobie, że furtyan oglądał ręce przybywających do opactwa mnichów — więc wchodząc, pokazujecie furtyanowi pieniądz?....
 — Pokazuję i wchodzę — rzekł Gorenflot.
 — Bez trudności?..
 — Jak szklanka wina do mego brzucha.
 I zakonnik połknął nową dozę szlachetnego napoju.
 — Kiedy tak, to powinieneś wejść bez trudności.
 — Dla brata Gorenflot, obiedwie połowy drzwi stoją otworem.
 — Będziesz miał mowę?
 — Będę miał Oto uważaj, przybywam...
 — Uważam, bardzo uważam.
 — Przybywam, zgromadzenie jest liczne i wyborowe: będą hrabiowie, książęta...