Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/34

sobie tonem. — Jutro rano muszę być u księcia de Alençon, który ma przyjmować pana de Monsoreau, świeżo mianowanego wielkim łowczym.
 — A dzisiaj? — zapytał Quelus.
 — Dzisiaj także nie mogę, mam tajemną schadzkę na przedmieściu św. Antoniego.
 — A! zapewne królowa Margot w Paryżu — zrobił uwagę d’Epernon.
 — Tak — potwierdził Bussy.
 — I czeka cię na przedmieściu św. Anto niego? — zapytał d’O.
 — Tam niezawodnie, panie Quelus, będę cię prosił o radę...
 — Chętnie, chociaż nie jestem adwokatem, udzielę dobrej, mianowicie przyjaciołom...
 — Mówiono mi, że ulice nie są bardzo bezpieczne, a przedmieście św. Antoniego dosyć odlegle. Którędy radzisz się udać?
 — Gdybym był na twojem miejscu — rzekł Quelus — udałbym się przez Pré-aux-Cleres, następnie, koło wielkiego Chatelet, ulicą Tixeranderie i na przedmieście św. Antoniego. — Przy końcu przedmieścia św. Antoniego, jeżeli bez wypadku przebędziesz plac Tournelles, możesz być pewny, że dostaniesz się do tajemnego domu, o którym dopiero co mówiłeś..
 — Dziękuję — rzekł Bussy. — Mówisz