Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/35

przez Prés-aux-Cleres, około wielkiego Chatelet, przez ulicę Tixeranderie i św. Antoniego. — Nie zboczę nawet i kroku.
 I ukłoniwszy się pięciu panom, odszedł mówiąc:
 — Mój Antraguet, nie ma z niemi co robić, pójdźmy.
 Livarot i Ribeirac śmiać się zaczęli, idąc za Bussym i Antraguetem, którzy wciąż się oglądali.
 Ulubieńcy Króla byli spokojni, jakby nic nie pojmowali.
 Bussy, przebywając ostatni salon, w którym znajdowała się pani de Saint-Luc, nie spuszczająca oczu z małżonka, był przez nią zatrzymany.
 — A! panie Bussy — rzekła — wszędzie mówią o pięknym sonecie, przez ciebie napisanym.
 — O sonecie? — zapytał Bussy.
 — Tak, na cześć królowej.
 — Racz mi go powtórzyć.
 — Chętnie — rzekł Bussy podając rękę pani de Saint-Luc i oddalił się z nią powtarzając sonet.
 Tymczasem. Saint-Luc z cicha podszedł