Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/369

niegodnie, dalej naprzód!.. Ponieważ sposobność się nadarza, zabijmy, za nim sami zginiemy.
 I chcąc dokonać zamiaru, dobył szpady, gdy głos księżny się odezwał:
 — Nie w tym, nie w tym!.. Mayenne; na lewo dalej.
 — Aha!... — rzekł książę, który już ręką dotykał konfesyonału Chicota i teraz nagle zwrócił się w przeciwległą stronę.
 — A któż tam u dyabła siedzi?... — rzekł z ciężkiem westchniem Chicot.
 — Wyjdź, panie Mikołaju Dawid — rzekł Mayenne — jesteśmy sami.
 — Na wasze usługi — odpowiedział mężczyzna, wychodząc z konfesyonału.
 — Otóż, panie Mikołaju, znalazłem cię!... — rzekł Chicot do siebie.
 — Wszak wszystko widziałeś i słyszałeś? — zapytał książę Gwizyusz.
 — Ani jednego nie straciłem wyrazu i wszystko, Mości książę, będę pamiętał.
 — Zatem będziesz mógł donieść o wszystkiem posłowi Grzegorza XIII-go?...
 — Najdokładniej.
 — Mój brat mi mówił, że podobno cudowne rzeczy uczyniłeś... Opowiadaj, słuchamy.
 Kardynał i księżna zbliżył1 się ciekawie.