Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/421

 — Czy mąż powrócił? zapytał.
 — Powrócił, lecz bezskutecznie. Ja myślę, że w tem wszystkiem potrzeba do rozwiązania dramatu, ojca, którego chyba sam Bóg jak im cudownym ześle sposobem.
 — A ty zkąd wiesz o tem?
 — Mości hrabio — rzekł Haudouin ze zwyczajną wesołością — ponieważ w czasie twojej nieobecności nie miałem komu służyć, starałem się na swoję korzyść wolny czas obrócić.
 — Opowiedz mi co uczyniłeś, mój drogi?
 — Najchętniej. Po wyjeździe pana hrabiego przeniosłem pieniądze, książki i szpadę do mieszkania, najętego na rogu ulicy świętego Antoniego i świętej Katarzyny.
 — Wybornie.
 — Ztamtąd mogłem widzieć cały dom, któryśmy wynaleźli, ale to od piwnic, aż do kominów.
 — Cóż dalej?
 — Sprowadziwszy się, zasiadłem w oknie.
 — Bardzo rozumnie.
 — Jednak była w tem niedogodność.
 — Jaka?
 — Że można było mię widzieć, przynajmniej dostrzedz cień mężczyzny, ustawicznie, w jednym patrzącego kierunku, a ztąd posądze-