Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/422

nia, że jestem szpiegiem, kochankiem, albo obłąkanym.
 — Słuszna uwaga; cóż więc uczyniłeś.
 — O! panie hrabio, na wszystko są środki. — Jakiż więc wynalazłeś?
 — Zakochałem się.
 — Co?... — zagadnął Bussy nie pojmując na co lekarzowi miłość przydaćby się mogła.
 — Jak miałem, honor panu hrabiemu powiedzieć, zakochałem się, a do tego szalenie.
 — W kim takim?
 — W Gertrudzie.
 — W Gertrudzie, służącej pani de Monsoreau?
 — Nieinaczej, w Gertrudzie, służącej pani de Monsoreau. Alboż to ja szlachcic, abym się w paniach kochał; jestem ubogim lekarzem, nie mam pacycntów i z jednego, którym mię Pan Bóg obdarzył nie myślę wielkich ciągnąć korzyści, a potrzeba robić doświadczenia „in anima vili“, jak nas uczyli w Sorbonie.
 — Biedny Kemy, wierzaj mi, umiem oceniać twoje poświęcenie.
 — Mości hrabio, mimo wszystkiego, nie ma mię co żałować. Gertruda jest smacznym kąskiem, c dwa cale wyższa odemnie, a taka silna,