Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/423

że mię za kołnierz w górę podniesie, oprócz tego, ma jeden nieoceniony talent.
 — Jaki? c— Cudownie opowiada.
 — Czy doprawdy?
 — Nieinaczej, przez nią wiesz wszystko, co się u jej pani dzieje. A co panie hrabio, ja myślałem, że ci będzie przyjemnie wiedzieć o wszystkiem.
 — Haudouin, wybornym jesteś chłopcem, którego traf, albo Opatrzność, na mojej postawiła drodze. A więc dobrze jesteś z Gertrudą?
 — „Puella me delligit” — odpowiedział Haudouin kołysząc się z radości.
 — I bywasz w domu?
 — Byłem wczoraj o samej północy; wszedłem na palcach, przez ową bramę, którą pewnie hrabio pamiętasz.
 — Jakżeś tego szczęścia dostąpił?
 — Bardzo prostym sposobem; zaraz opowiem.
 — Słucham.
 — Nazajutrz po twoim hrabio wyjeździe, kiedy sprowadziłem się do świeżo najętego mieszkania, zaczekałem przed bramą, aby pani moich przyszłych myśli wyszła za kupnem