Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/44

 — Daj Boże! — odpowiedział Maugiron, tupiąc dla ogrzania się nogami.
 — Ciszej! ciszej! — zawołał d’O, — zdaje się, że ktoś idzie od ulicy Św. Pawła.
 — Nie, to nie on.
 — Dlaczego nie on?
 — Bo inną drogę oznaczył.
 — Cóż dziwnego, żeby ją zmienił?
 — Nie znasz Bussego, którędy mówił, tamtędy pójdzie, chociażby wiedział, że dyabła spotka.
 — Tymczasem — rzekł Quelus — dwóch ludzi dzie.
 — Na honor, prawda, dwóch — powtórzyło kilka głosów.
 — Baczność! — zawołał Schomberg.
 — Ale bądźmy ostrożni, aby nie zaczepiać spokojnych mieszczan lub kobiet — mówił d’Epernon. — Patrzcie, stanęli.
 W rzeczy samej, na rogu ulicy Św. Pawła, wychodzącej na ulicę Św. Antoniego, dwie osoby, ściągające uwagę pięciu czatujących, zatrzymały się.
 — A! — rzekł Quelus — pewno nas spostrzegli
 — Co znowu, zaledwie my siebie widzimy.
 — Patrzcie — mówił Quelus — zwracają na