Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/45

lewo, zatrzymują się przed jednym z domów, szukają czegoś.
 — Nie inaczej.
 — Jakby wejść chemii — rzekł Schomberg, Miaiżeby nam ujść?
 — Ależ to nie on, bo miał iść przecie na przedmieście Św. Antoniego, a ci wykręcili na ulicę Św. Pawła — rzekł Maugiron.
 — Kto wie — zagadnął Schomberg — czy mylnej nie wskazał nam drogi, bądź z lekceważenia, bądź naumyślnie?
 — I to być może — zakończył Quelus.
 Ta myśl poruszyła młodych ludzi z miejsca i poskoczyli ze szpadami dobytemi ku dwóm osobom, które się zatrzymały przy bramie domu.
 Jedna z tych osób włożyła klucz w zamek i brama miała się już otworzyć, gdy szelest przybywających zatrzymał dwie tajemnicze osoby.
 — Co tam takiego? — zapytała jedna, zwracając się do towarzysza.
 — D’Aurilly, może oni nie umyślnie nas napastują?
 — A! Jaśnie oświecony panie — zapytał mający bramę otworzyć. — Czy dasz się poznać, czy incognito zachowasz?
 — Zbrojni!
 — Może zazdrośni kochankowie. — Mówiłem Waszej książęcej mości, że ta pani jest bardzo