Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/461

o czem nie wątpię, tem więcej potrzebuje modlitwy i dla tego pewnie jałmużny opatrzy. Kiedy spotkam jakiego uczonego zapytam go: czy mam się modlić o spełnienie nieznanych mi zamiarów, osobliwie, że mam podejrzenie ich niegodziwości. Uczynię, co mi uczony przykaże, i tym sposobem za nic nie będę odpowiedzialnym. Gdybym zaś żadnego uczonego nie spotkał, nie będę się modlił, a za jałmużnę zjem sobie śniadanie.
 Dla dokonania zamiaru, Gorenflot stanął przy murze i czekał.
 W pięć minut, drzwi się otwarły i jeździec ukazał się znowu.
 Gorenflot zbliżył się do niego.
 — Panie — rzekł — jeżeli pięć „Ojcze nasz” i pięć „Zdrowaś” mogą się przydać...
 Jeździec zwrócił się do Gorenflota.
 — Gorenflot! — zawołał.
 — Pan Chicot!... — wykrzyknął zdumiony mnich.
 — Do dyabła! gdzie idziesz, przyjacielu? — zapytał Chicot.
 — Ja sam nie wiem, a ty?
 — Ja co innego, ja wiem gdzie jadę; prosto przed siebie.
 — Daleko?
 — Gdzie stanę. Ale ty przyjacielu, skoro