Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/462

nie chcesz powiedzieć gdzie idziesz, muszę cię mieć w podejrzeniu.
 — W jakiem?
 — Że mię szpiegujesz.
 — Jezus, Marya! jabym ciebie miał szpiegować? Boże! widziałem cię i tyle...
 — Widziałeś?
 — Widziałem, jakeś patrzył na przejeżdżających.
 — Oszalałeś.
 — Za temi kamieniami.
 — Słuchaj Gorenflot; chciałbym sobie za miastem domek wystawić i oglądałem kamienie.
 — To co innego — odrzekł mnich nie pojmujący kłamstwa — jak widzę, byłem w błędzie.
 — No, kochanku, powiedz mi, co tu robisz za miastem?
 — Niestety! panie Chicot, jestem wygnany — odpowiedział Gorenflot z ciężkiem westchnieniem.
 — Co?
 — Wygnany, powtarzam ci.
 Gorenflot wyprostował się, wzniósł głowę do góry, z wyrazem człowieka, który za wielkie nieszczęścia na litość zasługuje.
 — Moi bracia — rzekł — odepchneli mnie od swojego łona, jestem wygnany i wyklęty.