Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/467

 — Ale pod warunkiem, że będziesz roztropny, w resztę ja wcale nie wchodzę. Czy przyjmujesz mój projekt?...
 — Czy ja przyjmuję?... A masz pieniądze na podróż?..
 — Patrzaj — odpowiedział Cbicot, wyjmując z kieszeni porządnie nabitą sakiewkę.
 Gorenflot podskoczył z radości.
 — A wiele tam?... — zapytał.
 — Sto pięćdziesiąt pistoli.
 — A gdzie pojedziemy?...
 — Zobaczysz.
 — A kiedy zjemy śniadanie?..
 — Zaraz.
 — Ale na czem ja pojadę?... — zapytał.
 — Nie na moim koniu, bo zabiłbyś go.
 — A zatem co począć?... — zapytał Gorenflot z kłopotem.
 — Rzecz bardzo prosta; ponieważ masz brzuch jak Sylen i tak pić lubisz, zatem, kupię ci osła.
 — Wybornie! — zawołał Gorenflot — ty jesteś moim królem, mojem słońcem: tylko kup osła mocnego. Teraz powiedz mi, gdzie będziemy jedli?
 — Tutaj, wznieś oczy w górę i czytaj jeżeli umiesz.
 W samej rzeczy, przed nimi była oberża.