Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/48

wzrost jego podobny do pana d’Aurilly, który cl towarzyszy.
 — Przytem noc taka ciemna — dodał Maugiron.
 — Nakoniec — mówił Quelus, Wasza książęca mość nawet przypuścić nie może, abyśmy chcieli przeszkadzać jego zabawom.
 Słuchając odpowiedzi mniej więcej logicznych, Franciszek opuścił próg bramy, a zanim szedł d’Aurilly, zwykły towarzysz nocnych wycieczek; gdy się nieco oddalił, rzekł z cierpkością:
 — Moim zabawom! a któż wam powiedział, że ja się bawię?
 — A! Jaśnie oświecony książę, w jakimkolwiek przybywasz tu celu — odpowiedział Quelus — racz nam przebaczyć, my się oddalamy...
 — Żegnam panów.
 — Nasze uszanowanie znano Waszej książęcej mości — dodał d’Epernon.
 Książę Andegaweński zrobiwszy kilka kroków, zatrzymał się i marszcząc czoło rzekł:
 — Wasze uszanowanie, a kto was o to pyta?
 — Sądziliśmy, że Wasza książęca mość sam i o tej porze...