Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/499

 Słysząc to Gorenflot, zaledwie od godziny uśpiony, osobliwie po dobrej wieczerzy i wybornem winie, ciężkie wydał westchnienie.
 — O świcie?
 — A cóż u licha!... — zawołał Chicot — przecież o tej godzinie przywykłeś wstawać.
 — Po co?
 — Na pacierze.
 — Ja byłem uwolniony przez przeora od pacierzy.
 Chicot wzniósł ramiona i wyraz „próżniaki“ skonał na jego ustach.
 — Tak, próżniaki — odparł Gorenflot — ale dlaczego?
 — Człowiek jest stworzony do pracy — rzekł treściwie gaskończyk.
 — A mnich do spoczynku — zakończył braciszek, albowiem mnich jest wyjątkiem z pomiędzy ludzi.
 Zadowolony tą odpowiedzią, Gorenflot odszedł z powagą i położył się na łóżku, jakie Chicot, pragnąc mieć oko na niego, we własnym kazał usłać pokoju.
 Nazajutrz, o świcie, gdyby Gorenflot ciężkim snem nie zasypiał, mógłby był widzieć jak