Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/500

Chicot wstaje, zbliża się do okna i z za firanek robi spostrzeżenia.
 Nagle trefniś cofnął się i gdyby mnich nie spał, słyszałby był tentent trzech mułów na bruku.
 Chicot poszedł do Gorenflota, wstrząsnął nim, aż ten oczy otworzył.
 — Czyż i chwili nie dasz mi spokojności?... — rzekł mnich, który spał jak zabity od sześciu godzin.
 — Dalej, dalej — mówił Chicot — ubieraj się i jedźmy.
 — A śniadanie?... — zrobił mnich uwagę.
 — Zjemy na drodze do Montereau.
 — Co to za Montereau?... — zapytał mnich zupełnie nie znający geografii.
 — Montereau jest miasto, w którem się jada śniadanie, to dla ciebie dosyć.
 — Dobrze, dobrze — zwięźle odrzekł Gorenflot.
 — A teraz braciszku, idę płacić za nocleg i jeżeli za pięć minut nie będziesz gotów, jadę bez ciebie.
 Chociaż strój mnicha nie wielki, potrzebował nań przecież sześć minut, przybywszy więc do bramy, ujrzał Chicota już w drodze.
 Zakonnik podciął Panurga, a ten zachęcony