Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/502

Chicot udał się przy moście Villeneuve-le Roi do wynajmującego konie.
 — Czy nie widziałeś — zapytał — trzech ludzi jadących na mułach, którzy powinni byli tędy rano przejeżdżać.
 — Rano? nie panie — odpowiedział wynajmujący konie — zdaje mi się, że wczoraj.
 — Wczoraj?
 — Tak, o siódmej w wieczór.
 — Widziałeś ich?
 — Tak, jak zwyczajnie podróżnych.
 — Nie domyślałeś się jakiego są stanu?
 — Jeden zdawał się panem, drugi zaś służącym.
 — To oni!... — rzekł Chicot dał mu talara, Następnie, mówił do siebie:
 — Wczoraj wieczór, o siódmej, do licha! wyprzedzili mię o dwanaście godzin. Nie traćmy czasu. Odwaga!
 — Słuchaj, panie Chicot — rzekł mnich — odwaga, ale pewno nie ma jej mój Panurgus.
 W rzeczy samej, biedne zwierzę chwiało się na nogach i udzielało swojej słabości mnichowi.