Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/507

 — Za ile?...
 — Za piętnaście pistolów.
 — A jakże dalej pojechali?...
 — Na koniach, które kupili.
 — Od kogo?...
 — Od przechodzącego tędy kapitana.
 — Na szatana!.. — zawołał Chicot — wybornym jesteś człowiekiem i od dzisiaj dopiero wiem, co wart jesteś.
 Gorenflot na pięcie się wykręcił.
 — Teraz — rzekł Chicot — skończ, co zacząłeś.
 — Cóż mam czynić?...
 Chicot zarzucił uzdeczkę na mnicha.
 — Zapiać dwadzieścia pistolów Franciszkanom, i przyprowadź tu muły; zapewne ci odstąpią.
 — Zapewne; a nie, to pójdę na skargę do gwardyana.
 — Wybornie.
 — A jak dalej pojedziemy?.. — zapytał Gorenflot.
 — Na koniach.
 Mnich podrapał się w głowę.
 Chicot mówił:
 — Dalej, dalej, mój koniuszy.
 — Nie wielki zaszczyt — odrzekł Gorenflot — gdzież ciebie znajdę?..