Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/508

 — Na placu.
 — Więc mię czekaj.
 Mnich udał się do Franciszkanów, Chicot przeszedłszy wązką uliczkę, wszedł na rynek miasteczka.
 W oberży, pod „Śmiałym kogutem”, zastał owego kapitana, u którego kupiono konie, pijącego wino, a zabrawszy z nim znajomość, przekonał się o tem co mu powiedział Gorenflot.
 Za chwilę, taka pomiędzy niemi nastąpiła zażyłość, że z największą chęcią odstąpił naszemu trefnisiowi parę koni, za trzydzieści pięć pistolów.
 Szło tylko o kupno siodeł i uzdeczek, lecz Chicot z wielką radością ujrzał powracającego mnicha, niosącego na ramieniu dwa siodła a w ręku dwie uzdeczki.
 — Co to masz, bracie? — zapytał.
 — Siodła i uzdeczki z mułów.
 — Zatem je zatrzymałeś, przyjacielu?... — zapytał Chicot z uśmiechem.
 — Jak wadzisz.
 — A muły?...
 — Odprzedałem.
 — A zapłacono ci?
 — Oto pieniądze.
 I Gorenflot brząknął pieniędzmi w kieszeni.