Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/518

świętej Genowefy, widział wielekroć ten znak i wiedział jak nań odpowiadać.
 — A pan znasz to?... — zapytał.
 I zrobił znak ręką.
 — Kiedy tak — rzekł gospodarz z zupełną przychylnością, jesteś pan jakby u siebie — dom mój uważaj za własny a mnie, za przyjaciela i brata. Jeżeli nawet potrzebujesz pieniędzy...
 Zamiast odpowiedzi, Chicot pokazał sakiewkę, która chociaż nieco wypróżniona, przedstawiała jednak znaczną objętość.
 Widok kieski zaokrąglonej zawsze jest miły, nawet temu, który nam swoję ofiaruje pomoc, bo jego dobre chęci nie tracą wagi a nie ma potrzeby własnych naruszać funduszów.
 — Dobrze — rzekł gospodarz.
 — Co więcej powiem jeszcze — dodał Chicot — aby cię zupełnie uspokoić: jeździmy za rozszerzeniem wiary i Święta jedność wyznaczyła nam na ten cel fundusze. Wskaż nam więc miejsce, gdzie bezpieczni być możemy.
 — Nigdzie, tylko tutaj bezpieczni być możecie; ja wam za to ręczę.
 — Lecz dopiero co mówiłeś o twoim gościu...
 — Życzę mu, aby był spokojnym, bo jak