Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/526

 — Co się stało? wszak pan wiesz, że przyzywał jakiegoś człowieka z Avignonu.
 — A czy ten człowiek przybył?
 — Przybył.
 — Czy go widziałeś?
 — Alboż choć jedna osoba przybywa tutaj, ażebym jej nie widział?
 — Jakże wygląda?
 — Ten z Avignonu? mały, szczupły, rumiany.
 — To on! wymknęło się Chicotowi.
 — Aha! to pan jego przysłałeś, jestem pewny.
 — Więc przybył posłaniec! — zawołał Chicot, podnosząc się i pomuskując wąsa — opowiedz mi to panie Bernouillet.
 — Rzecz bardzo prosta, jeśli tylko pan nie zrobiłeś tego figla. Może temu godzina, właśnie przybijałem haczyk do okienicy, słyszę tentent konia i widzę przed bramą małego człowieczka.
 — Pan Mikołaj czy tu mieszka?.. — zapytał mię. — Wiesz pan, że się tak nazywa ten przebrzydły royalista.
 — Tak panie — odpowiedziałem.
 — Powiedz mu więc, że oczekiwana osoba z Avignonu przybyła.
 — Bardzo dobrze, ale muszę pana o jednej rzeczy uprzedzić.