Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/533

 — A więc idę.
 — Czekaj, muszę ci wskazać jak się masz wziąć do dzieła.
 — Przez dwadzieścia lat musiałem się przecież moich obowiązków nauczyć.
 — Ale nie dosyć, musisz także mojej woli dopełnić.
 — Twojej woli?
 — Nie inaczej. I jeśli zastosujesz się do niej, zostawię ci sto pistolów pod Rogiem obfitości, abyś ich użył jak ci się podoba.
 — Na jedzenie i picie?
 — Zgadzam się, tylko wyspowiadaj tego umierającego.
 — Dobrze, dobrze; ale jak go mam spowiadać?
 — Słuchaj: Użyj całej swojej powagi i zręczności, aby ci oddał papiery, które mu przywieziono z Avignonu.
 — A to na co?
 Chicot z litością spojrzał na mnicha.
 — Żebyś miał tysiąc talarów.
 — Dobrze.
 — Czekaj; kiedy ci powie, że się już wyspowiadał...
 — To co mu powiem?
 — Powiedz mu, że kłamie i że człowiek,