Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/536

 — Szatan szkodzić mi już nie może, dopiero co się spowiadałem.
 — Przed kim?
 — Przed kapłanem, który przybył z Avignonu.
 Gorenflot znowu kiwnął głową.
 — To nie ksiądz — rzekł.
 — Jakto! nie ksiądz?
 — Nie.
 — A ty ojcze, zkąd wiesz?
 — Znam go.
 — Tego, co wyszedł?
 — Tak — rzekł Gorenflot z taką pewnością że adwokat chociaż przebiegły, zadrżał.
 — A zatem — mówił dalej Gorenflot — ponieważ nie jesteś zdrowszy a tamten człowiek nie był księdzem, trzeba się wyspowiadać.
 — Nie żądam być zdrowszym — rzekł adwokat mocniejszym głosem a spowiadam się przed kim mi się podoba.
 — Nie będziesz miał czasu szukać innego spowiednika i kiedy ja jestem...
 — Jakto!... — zawołał chory głosem, który rósł coraz mocniej — powiadam ci, że mi jest lepiej i że się spowiadałem.
 Gorenflot trzeci raz kiwnął głową.
 — A ja — rzekł poważnie — powiadam ci,